Na een welkomstwoord door de secretaris, dhr. Pie Hellwig, opent Dr. De Beus, aan de hand van een power point presentatie deze avond. Hij begon met een uitleg over de veranderde behandeling met medicijnen voor Reumatoïde Artritis (RA). Waar vroeger de medicatie voorzichtig werd opgebouwd, worden tegenwoordig de bekende medicijnen (met name Methotrexaat=MTX) in veel hogere, effectievere dosering gegeven. In het algemeen zijn bijwerkingen van MTX te voorkomen of goed te behandelen. Voorwaarde daarbij is een goede controle en gemotiveerde patiënten!
RA wordt nu veel eerder behandeld. Zelfs als er nog nauwelijks ontstoken gewrichten zijn aangedaan. Indien bij onderzoek reeds sprake is van een positieve reumafactor  die heel specifiek is voor RA (RfO en anti-CCP; ook wel ACPA genaamd), vaak al in het vroegste stadium.
 Heel recent is hierom ook het criterium voor het stellen van de diagnose RA helemaal veranderd (ACR/EULAR criteria 2010). De patiënt krijgt dan ook heel snel een hoge dosis MTX, gecombineerd met bijvoorbeeld plaquenil, salazopyrine en prednisolon!
Tegenwoordig laten reumatologen zich steeds minder leiden door het ziektebeeld. Zij gebruiken meetmethodes om de ziekteactiviteit te bepalen, zoals de DAS28 (Disease Activity Score). Aan de hand van een score (een cijfer tussen 1 en 10) wordt samen met de patiënt bepaald hoeveel pijn en last hij heeft van de RA verschijnselen. Als zo’n score te hoog is, wordt de medicatie aangepast of verhoogd. Door bijvoorbeeld toevoeging van een TNF-blokker, zoals Embrel, Humira of infliximab; de zogenaamde “tight controle”.
De ziekte levert desondanks maar al te vaak problemen op aan vingers, handen en polsen. Dan wordt, veel eerder dan vroeger, bij voorkeur in een multidisciplinaire setting (van handtherapeute, reumatoloog, plastisch chirurg en eventueel de revalidatiearts) overleg gepleegd met de collega handchirurgie. Omdat alleen chirurgie zinloos is, gaat de medicijnenbehandeling gewoon door.
Hierna neemt Dr. Zguricas de presentatie over.
Ze legt aan de hand van de beelden uit, dat RA een ziekte is van het synovium; een vlies die de bewegingen van de pezen binnen de peesschede en het gewrichtskapsel mogelijk maakt. Door (vroege) ontsteking bij RA kan tenosynovitis ((ontsteking van de peesschede) en artritis(ontsteking van het gewrichtskapsel) ontstaan.
De redenen om chirurgisch in te grijpen zijn: verlichting van pijn, verbeteren van functie en vertragen van het ziekteproces. Hiervoor zijn er een aantal chirurgische technieken. Omdat synovitis soms een eerste verschijnsel van RA is, wordt synovectomie (dit is het weghalen van de ontstoken vliezen) het meest toegepast. Meestal ontstaat synovitis op de pols (vaak ontstaat het zogenaamde Carpaal Tunnel Syndroom), of in de vingers (de Trigger vinger). Als de ontsteking verder gevorderd is, kunnen de pezen kapot scheren (pees rupturen). Dan is het noodzakelijk om een gezonde pees te verleggen om de functie van de ontbrekende pees over te nemen (pees transfers).
Zieke gewrichten kunnen worden vastgezet. Voor het kiezen van de juiste techniek, speelt de plaats en functie van het zieke gewricht een belangrijke rol.
Na afloop bedankte Pie  de beide sprekers en wenste alle aanwezigen wel thuis.
Met dank aan Dr. De Beus en Dr. Zguricas voor hun hulp bij dit verslag.
Ivonne de Wit, Verslaggeefster