Op 20 mei even na half negen vertrekken we met een strakblauwe lucht richting Rotterdam over de Oostweg en de N470. Bij het Schieplein  in Rotterdam aangekomen stuiten we op een onverwacht lange file. Het duurt wat langer dan voorzien en na een tijdje wordt de chauffeur toch wat zenuwachtig: zullen we op tijd aan de koffie zitten in Made? Eindelijk draait, na een oponthoud van zo'n 20 minuten, de bus de A20 op. De reis verloopt vervolgens soepel, en tijdig bereiken we  het Trefpunt in Made waar de koffie met gebak al klaar staat. We vervolgen onze reis binnendoor, door het land van Lek en Waal.
Nu een poldergebied, maar vroeger was het een moerasgebied. Je ziet het nog aan de oude dijkdorpen waar veel boerderijen op een verhoging staan.
We gaan door plaatsjes zoals Uppel, Almkerk en Dussen, waar veel huizen op de monumentenlijst staan. De wegen zijn erg smal en passeren gaat moeilijk.
Opeens, vóór ons een grote vrachtauto; de weg is te smal om te passeren. Gelukkig is bij een huis een kleine inham waarin de vrachtwagen gaat staan. Met enig manouvreerwerk, passen en meten, en de vele jaren ervaring van Dirk, onze buschauffeur, die de afmetingen op millimeters nauwkeurig kent, lukt het om de bus langs de vrachtwagen te krijgen. Verder gaat onze reis. Dirk wijst ons op de rieten daken. En vertelt ons dat zo'n dak het zo'n 30 tot 35 jaar volhoudt. Na 15 jaar zit er veel mos op, dat bij droogte van het dak valt. Hij vervolgt dat het spreekwoord: 'de mussen vallen van het dak af', niet juist is, maar dat het om de mossen gaat. Oorspronkelijk was het gezegde: 'de mossen vallen van het dak af'. Een stuk verder zien we in de goot bij een huis met een rieten dak veel mossen liggen. Verder vervolgen we onze reis richting Altena en Tilburg.
In Tilburg in de Riddershof gebruiken we de lunch. Iedereen geniet ervan. Er is nog enige tijd over en sommigen nemen het ervan om even in het mooie weer een wandelingetje te maken of van de stralende zon te genieten.  Even later worden we weer verzocht in de bus te stappen om de reis te vervolgen.
Stipt om twee uur komen we bij de Struisvogelboerderij aan. We worden hartelijk ontvangen door de boerin en haar dochter. Nadat de koffie is ingeschonken, geeft de boerin aan de hand van video-opnamen uitleg over het struisvogelleven en de handel in struisvogelproducten. Behalve struisvogelbiefstuk en -eieren vertelt de boerin dat de huid van de struisvogel leer oplevert. De boer toont wat leerproducten en laat ook een jasje van struisvogelleer zien dat op de maat van mevrouw Ram is gemaakt. Zij mocht dan ook een modeshow weggeven. De boer vertelt verder dat zij een aantal jaren geleden gestart zijn met zo'n 500 struisvogels daarna zijn er nog eens 500 vogels bijgekomen. Na het instorten van de struisvogelvleesmarkt is er van al die vogels weinig over. De meeste vogels zijn verdwenen en wat over is wordt gehouden voor de eieren. Deze worden uitgebroed in broedmachines in België. De kuikens komen terug  en worden vervolgens vervoerd naar het Midden-Oosten.  Na deze uitleg kregen we een excursie over de boerderij.
Na een vlot verlopen terugtocht komen we weer tijdig bij het verzamelpunt aan, waar we kunnen terugkijken op een gezellig dagje uit

 

Naar de foto's